آغازی دوباره

به نامه خداییکه در همین نزدیکیست و جز او هیچ عشقی ازلی و ابدی نیست ...
راستش برای اولین بارمه که تو یه جمع زیادی میخوام حرف بزنم  احساس میکنم خیلی حرف باید بزنم ولی نمیدونم چی بنویسم ...
اول اینکه  منم مثله همه خیلی خوشحالم که تو یه مهمونیه خیلی بزرگ دعوت  هستم
 اونم یه مهمونی که میزبانش خدای منه  .
 آره خدا همون خداییکه به قوله سهراب سپهری :
 و خداییکه در این نزدیکی است ... لای این شبو ها. پای آن کاج بلند ....
میخوام یه چیزی بگم : اینکه اگه همه بدونن که خدایی در این نزدیکی است خیلی خوبه  یا اینکه بدونن خدا همیشه با ماست و بدونن هرگز تنها نیستند خوبه ...

                                فضل خدای را که تواند شمار کرد  
                                                          یا کیست آنکه شکر یکی از هزار کرد

من یاد گرفتم که دیگه هرگز چاهی نداشته باشم جز خدا . مقصودم از چاه بر میگرده به کار حضرت علی که تو اون همه آدم کسی  نبود  که به حرفاش گوش کنه . و تنها چاهی بود که باهاش دردو دل میکرد ...
خدای من .. خدای شما .. خیلی بیشتر از اینا ما را دوست داره . حتی بیشتر از خودمون ما را دوست داره ...
خوب دیگه چون نمیخوام بیاین و بگین خیلی طولانی بود ولی خوندیم همین جا همتونو به خدای مهربون میسپارم......(ما رو هم تو دعاهاتون شریک کنید)
                                                                                  
                                                                                           ..بانو..



سلامممم خوبیــــــــــــن؟
یه خبر مهم ...
از امروز قراره این وبلاگ دو نفره بشه
راستش از اول هم که شروع به نوشتن کردم دلم می خواست دو نفره باشه ...
ولی اون ... نشد ...
حالا یه نفر دیگه اومده
می شناسینش بانوی خودمون !
بانو قول داده چون من نمی تونم زیاد بیام هفته ای یه بار آپدیت کنه  
اما شرمنده هر چی بهش میگم حاضر نمیشه که بیاد نظر بده  
مخصوصا اگه ... ببخشیدا ... روم به دیوار .. اگه پسر باشین ...
اشکال نداره اون می نویسه من میام نظر میدم
خلاصه که با این حال و هوای غم گرفته وبلاگستان که هر روز یکی میره
آدم اصلا نوشتنش نمیاد
اه این بانو همش میگه بسه ... هنوز نیومده
تا منو نزده برم  زودی میام ...
دعام کنید باشه؟ موقع افطار ... سحر ... یادتون نره ها !
 

              شگفتا !
                 وقتی که بود نمی دیدم ...وقتی که می خواند... نمی شنیدم 
                                             وقتی دیدم که نبود ... وقتی شنیدم که نخواند 
                                                                               
                                                                                                .. سایه ..