یکی از دلگیر ترین عصرهای جمعه ست.. انگار همه دست به دست هم دادن تا این عصر تنهایی رو بدتر کنن..
این هوای باورنی.. این تنها موندن تو خونه.. مریضی.. مسافرت بودن بابا..
و کسی که خودش رو غرق دنیای خودش کرده.. اشکال نداره اگه اون با این دنیاش خوشه.. من چرا خرابش کنم...
اصلا .. اصلا چرا باید به زور خودم رو تحمیل کنم.. وقتی گلایه هام هم بوی کهنگی میده..
بزار برم .. برم یه فیلم دیگه ببینم.. این فیلم ها که تمومی ندارند.. پشت سر هم.. میتونم تمام فیلم رو برای رسیدن به لحظه اوج داستان بگذرونم.. تمام دلخوشیم میتونه تو یه لحظه خیال روزای خوشی که داشتم با دیدن فیلم باشه..
این جمعه هم میگذره ..
مثل تمام جمعه ها.. فقط ای کاش تو .. یعنی من.. اینقدر محکم باشی که بتونی واسه ی خودت دنیا بسازی.. پر از آدم.. اینقدر باهاشون حرف بزنی.. حرف بزنی .. حرف بزنی.. که هیچ وقت تنها نباشی... هیچ وقت..