جمعه ساعت ۱۰ صبح بود که تنهایی توی کافی شاپی در فرودگاه امام خمینی
نشسته بودم و با آخرین پولی که داشتم قهوه خریدم. کفش های پاشنه بلندم پاهام
رو درد می اورد.. اما اهمیت نمی دادم. یعنی تو فکر بودم.. مدام با موبایل که قرار بود
تا ساعتی دیگه خاموشش کنم شماره می گرفتم و .. ولی .. کاش می دونستم چشه...!!
>>>>><<<<<<
قطع شدن برق توی هواپیما باعث شد که با ۱ ساعت تاخیر برسیم..
۶ ساعت نیم یک جا نشستن واقعا کلافه ام کرده بود.. بهرحال .. رسیدم.. و چقدرهوا
عالی بود. یعنی هست..!! نمی دونم تا چه مدت قرار هست اینجا بمونم.. حالم بهم
خورده از هر کی بر می گرده بهم میگه ای وای شوهرت رو تنها گذاشتی!! مامان برام
اتاق درست کرده.. برعکس دفعه پیش که اتاقم خالی بود.. الان برام تخت خریدن..
میز تحریر.. و .. ..
>>>>><<<<<<
حوصله فروشگاه رفتن رو به هیچ وجه ندارم!! .. گاهی میرم دوچرخه سواری فقط..
غیر ازاون تو خونه ام.. یا فرانسه میخونم.. یا لاست رو می بینم... چند ساعت یه بار هم
دارم زنگ می زنم.. اما جزبوق ممتد.. چیزی به گوشم نمی رسه.. بغضم می گیره.. اما
به خودم قول دادم گریه نکنم.. .
>>>>><<<<<<
زندگی توی ژنو خیلی ساکت و آرومه اگه افرادی مثل خودت رو نداشته باشی..
اینجا طلب میکنه که مثل خودشون باشی.. که خوب نمیشه.. اما این دلیل نمیشه که
بهم خوش نمی گذره!! خیلی آرومم.. . پنجره اتاقم ارتفاعش خیلی بلنده.. شب ها یا
ظهر ها پنجره رو باز میکنم.. هوای مطبوع به اضافه سرو صدای بچه هایی که بسکتبال
بازی می کنند.. دیدن ابر های پشمکی و آسمون خوش رنگ.. کوه های آلپ.. همه و همه..
خوبه...
خدا رو شکر...!