سلام کوچولو .

حالت خوبه ؟ بهت خیلی خوش میگذره مگه نه ؟ خوش بحالت ...

چرا هیچ وقت جواب نامه های منو ندادی ؟ نمی خوای باهام حرف بزنی؟

بعضی وقتها با خودم میگم چرا  نمیشه بیای به خوابم ؟ خواسته زیادی که نیست ، هست؟

نکنه فراموشم کرده باشی ؟ نکنه یادت بره یه جایه خیلی خیلی دور یکی هست که بیشتر از همه دوستت داره ؟

من حالم خوبه ، یعنی فرقی نکردم ، مثل همیشه ...

هر سال این روزا که میرسه ، بیشتر بی تاب میشم . جای خالیه حضورتو تا حالا هیچ کس نتونسته پر کنه .

راستی امید فردا 17 سالش میشه ، درست مثل تو !

میدونی هر سال تبریکامو با بغض بهش میگم ، اون ته ته  چشاش انگار میخوام تو رو پیدا کنم .

کاش حداقل میتونستم بفهمم چه شکلی شدی ! چه بی انصافی که از خودت هیچی برام نذاشتی نه خاطره ای .. نه ..

17 ساله که ندیدمت ! شبا دلم که میگیره عکستو ( همونکه با هم انداختیم ) ، تنها یادگاری که ازت دارم  بر میدارم و تا صبح باهات حرف میزنم . بعدش که خالی شدم چشمامو می بندم و سعی میکنم دوباره

 یادم بیاد ..

بیمارستان .. دیوارای شیشه ای .. قدم نمی رسه .. به بابام میگم بغلم کنه ..

تو رو خوابوندن تو دستگاه ، یه  عالم چیزیائی که اسمشو نمی دونم بهت  وصل کردن ..

نفسات  تند تند میزنه .. حالم بد میشه و سرفم میگیره .

بابام با دستش موهامو ناز میکنه بعد به تو که اونجا خوابیدی اشاره میکنه و  ازم میخواد مواظب سرفه کردنم باشم ..

یه ماه گذشته ..

خونمون خلوت شده .. مامانم نیست .. تو هم نیستی .. شبا یواشکی میام کنار تختت .. دلم واست تنگ میشه ..

دوباره همون بیمارستان .. بابام داره با آقائی که زبونشو نمی فهمم حرف میزنه .. مامان داره گریه میکنه

.. به بابا میگم بغلم کنه .. می خواستم ببینمت .. حتی شده تو اون دستگاه عجیب غریب .. اما خالی بود ..

..

میزنم زیر گریه .. به بابام میگم تقصیر من بود ..تقصیر سرفه های من بود که تو حالت بد شد ...

..

دیگه یادم نمیاد ..

کسی نمی دونه که اون روزا برای همیشه تو ذهن من حک شدن .. اما بتو میگم ..

میگم که برای همیشه دوستت دارم . میگم تا واسم دعا کنی .. خیلی خسته شدم ...

فردا 17 سالت میشه و خوب نیست شب تولدت گله کنم .. باشه تو یک نامه دیگه ..

تولدت مبارک ..

شب بخیر داداش کوچولوی من ..